Tagarchief: zelfkennis

Tijdens de lockdown

1 reactie

Bij Thijs thuis

In de vorige nieuwsbrief nodigde ik jullie uit om eens stil te staan en te bezinnen. Dat heb ik de afgelopen tijd ook gedaan. Ik heb gemerkt dat het thuis zijn veel meer rust heeft gebracht. We slapen ’s ochtends wat langer, en hebben in de ochtend geen haast om naar school te gaan. Daardoor is er rust en ruimte voor andere dingen ontstaan zoals bijvoorbeeld sporten, koken en zelf dingen maken.

Ik heb laatst zelf pizzadeeg gemaakt voor een plaatpizza, super lekker! Er is zogezegd, een mooie ‘work-life-balance’ ontstaan de afgelopen weken, die graag vast zou willen houden.

Hoe zag een dag tijdens de lockdown in Huize Sins eruit?

’s Ochtends deden de kinderen hun schoolwerk. Dit ging online, via YouTube, en rekenen en taal gingen via een app. Dat ging best goed vond ik. Mooi om te zien dat er vormen bestaan waarin dit kan. Als ouder moet je er natuurlijk wel bij helpen. En dan is het de kunst dat je er soort van coachend bij aanwezig blijft en ondersteuning geeft waar dat nodig is. Dat was in het begin even aftasten. Dan waren we meer geneigd om andere dingen ernaast te doen en dan liep het finaal mis. Het is essentieel dat je erbij blijft en de kinderen op weg helpt.

Hoe is dat voor jullie?

Ik vind het mooi om te ervaren dat het dus de kunst blijkt om echt de keuze te maken: ik ben er voor mijn kinderen en ik ga nu even zelf geen andere dingen doen. De focus moet dus helemaal op hen liggen. Zodra je iets anders gaat doen bestaat de kans dat de kinderen gefrustreerd raken en je er te laat bij bent. Het gaat dus over het verdelen van aandacht en het stellen van prioriteiten. Dat gaat heel makkelijk mis. Je ziet dat ouders nu leraar of coach moeten zijn voor hun kind. Je kunt niet meer weglopen voor je verantwoordelijkheden. Dat is best even schakelen, maar ook mooi.

Wat verandert er?

Het contact met kinderen is intensiever. Als ouder heb je nu meer de verantwoordelijkheid om je kinderen te bevestigen in dingen, bijvoorbeeld dat het oké is om fouten te maken. Kinderen zijn vaak bang dat ze het niet goed doen. De oplossing daarvoor is dat de aandacht echt bij hen ligt. En dat je daar duidelijke afspraken over maakt. Daarom kiezen we bijvoorbeeld voor school in de ochtend want dan is iedereen nog fris en energiek. Verder zijn we ook niet te streng. Het is een lastige tijd voor iedereen. En kinderen hebben nu eenmaal begeleiding nodig. Software heeft geen empathie. En als je een fout maakt kom je niet verder in het programma. Een programma zegt dan niet ´dat geeft niets´, of zo. Daarvoor ben je dus als ouders aanwezig.

Met elkaar zijn is ook naar elkaar toegroeien. Zo zijn we samen verantwoordelijk voor de opvoeding. Het lukt om thuis meer dingen op te pakken met elkaar: eten koken of samen dingen knutselen, samen tekenen. Of samen wandelen of fietsen. We hebben meer tijd en meer echt contact. Wat ik ook mooi vind: het biedt meer ruimte voor toevalligheid, dingen die zich op dat moment voordoen. Toevallige ontmoetingen, een beetje spontaniteit. Er moet nu veel minder, dus je zit veel minder in dat rigide systeem. Doordat andere dingen wegvallen komt er meer ruimte voor spontane dingen. Ik zou willen proberen dat vast te houden. En ik realiseer me: misschien heb ik mijn sociale leven te druk ingericht. Een mooie ontdekking, dat toevallige. Dat houd ik erin, die rust.

Zo was de afgelopen tijd dus ook een leerzame tijd?

Absoluut. Een mooi moment voor bezinning: nu je geen verplichtingen meer hebt kun je beter stilstaan, reflecteren op je leven. Wat vind je nu eigenlijk belangrijk? Je kunt nu gestructureerd reflecteren en onderzoeken. En kijken of je met meer zelfkennis betere keuzes kunt gaan maken. Het ontdekken van datgene wat nu echt belangrijk is voor jou. Voor mij persoonlijk is dat dus echte aandacht voor elkaar, rust creëren. En ook spontaniteit door rust in verplichtingen. Dat betekent ook evenwicht in de dag. Werken, koken, sporten: het kan nu allemaal op één dag. Eerst moest dat allemaal heel streng. Dit kan dus eigenlijk veel losser! En ook: ruimte maken voor jezelf. Voor het post-corona tijdperk: probeer datgene wat je nu waardevol vindt vast te houden. Meer rust, meer aandacht. Met je kinderen spelen, naar buiten toe. Meer evenwicht in je dag, betekent ook meer balans in je werk.

houden van jezelf, zelfliefde en zelfacceptatie

Liefde als Levenshouding – over passie, Plato en potentieel

Een reactie plaatsen

Liefde als Levenshouding – over passie, Plato en potentieel

Angst of liefde.. wat is jouw drijfveer? Hoe werkt zelfliefde voor iemand met een sterke innerlijke criticus? Op welk punt slaat zelfliefde om in egoïsme?

Om deze vragen aan te pakken ben ik trots en blij de samenwerking met De Nieuwe Liefde te mogen aankondigen. Per 1 november start daar de cursus ‘All you need is love: liefde als levenshouding’. En ik kan me geen plek voorstellen waar een cursus over de liefde beter tot zijn recht komt.

Interactieve cursushouden van jezelf, zelfliefde en zelfacceptatie

Deze interactieve cursus bestaat uit een uitgebalanceerde mix van filosofische theorie en praktische oefeningen.

In vier avonden komen we samen tot:

  • verdieping en zelfkennis
  • inzicht over zelfliefde en zelfafwijzing
  • angst of liefde als jouw drijfveer
  • liefde als kracht in zichzelf
  • het beoefenen van liefde als een kunstvorm
  • begrip van originele teksten van oa Plato
  • liefde en filosofie in historisch perspectief

Dit is wat Arno hierover zei:
“Ik ben dichter bij mijn gevoel gekomen.”

En Annemieke zei achteraf:
“De training was van hoog niveau. Ik heb zelfexpressie geleerd!”

Meer informatie?

Spreekt dit je aan? Neem contact met ons voor de eerstvolgende open inschrijving of een workshop op maat.

VOORNAAM*

ACHTERNAAM*

EMAIL*

TELEFOON*

OPMERKING

Meer passie voor je werk? Het antwoord van een filosoof

Meer passie voor je werk? Het antwoord van een filosoof

door Thijs Sins

Afgelopen maand ben ik gevraagd te spreken over het thema passie voor je werk. Op het eerste gezicht lijkt passie een beetje zo’n modewoord waardoor zelfs het meest geestdodende werk nu in volledige vervoering dient te worden uitgevoerd.

Daar zit dus meteen de kern van het probleem, saai en routineus werk doe je helemaal niet omdat je daar gepassioneerd over bent. Dat doe je gewoon om brood op de plank te krijgen. Of om met Maslov te spreken, dat doe je om in een aantal basisbehoeften te voorzien. Maar wat gebeurt er als je daarin wonderwel geslaagd bent? Dan ontstaan er andere behoeften in je leven, zoals die aan erkenning, zelfrespect en persoonlijke ontwikkeling. Passie voor je werk is dus eigenlijk een luxeprobleem, maar tegelijk zeer reëel in onze welvarende samenleving.

neem jij die sprong

Gevaar

Verder schuilt er ook een zeker gevaar in modeverschijnselen.Het werkt namelijk kopieergedrag in de hand, waardoor iedereen zich ineens geroepen voelt om zijn of haar passie te gaan volgen. Gewapend met geringe zelfkennis of zelfacceptatie kun je dan ineens iemand anders’ passie gaan najagen.

Om dan toch in die behoefte aan groei en ontwikkeling te voorzien zou je die passie ook eerst  eens kunnen testen naast je huidige werk. Binnen je huidige baan het heft in eigen hand nemen, meer voor jezelf opkomen en uitdagender werk eisen.

Voordeel

Uiteraard heeft iemand die zijn werk met liefde doet daar ook voordeel bij. Als je instrinsiek gemotiveerd bent voor je werk, zal het je makkelijker afgaan, wordt je eigenwaarde vergroot en blijf je uitgedaagd.

Of zoals Confucius stelde “kies een baan waarvan je houdt en je zult nooit in je leven meer een dag hoeven werken.” Dat was blijkbaar in het oude China ook al aan de hand, dus dat is niets nieuws onder de zon.

Wat zit erachter?

Er steekt dus wellicht meer achter deze hype. Zo is met de komst van de moderniteit ook onze levenshouding veranderd. Wij zijn dankzij de Verlichting en het wegvallen van de kerk ongelooflijk vrij geworden. Niet de kerk of de traditie bepaalt, maar wíj bepalen zelf hoe we ons leven willen indelen. Deze bestaansvrijheid geeft ons tegelijk ook een enorme verantwoordelijkheid. Juist die traditionele waarden zorgden voor houvast en richting. Zij gaven betekenis aan het leven op een manier die ons eigen bestaan oversteeg. Dus zullen we met onze verworven vrijheid nu op zoek moeten naar onze eigen morele identiteit.do what you love

Anders gezegd, het zoeken naar een passie voor je werk gaat veel verder dan werk. Het gaat er om zin en betekenis te geven aan je bestaan, jezelf een morele identiteit te verwerven met eigen waarden. Zodat je kan ontkomen aan de nihilistische leegte die zich sluipend van onze samenleving meester heeft gemaakt.

Hoe doe je dat?

Belangrijk om te beseffen is dat het om jouw gehele levenshouding gaat. Je zult dus je persoonlijkheid moeten leren doorzien en daar ook actief richting aan moeten gaan geven. Zelf achter het stuur kruipen van dit gevaarte en daarmee jouw morele identiteit scheppen. Zodat je je leven en werk zodanig kan inrichten dat ze hierop aansluiten.

Om richting te vinden zullen velen het contact met zichzelf moeten herstellen. Als het gaat om echte keuzes in het leven mag je vertrouwen op je intuïtie. Je verstand mag dan vervolgens de realiteitswaarde aangeven. Waarbij de mate van zelfacceptatie je nog behoorlijk in de weg kan zitten.

Dat maakt ook dat echte keuzes in je leven vaak lastig of zelf pijnlijk zijn. Er lijkt veel op het spel te staan en je kan weerstand ondervinden. Laat je in dat geval inspireren door de fameuze woorden van Ralph Waldo Emerson. “Volg niet de gebaande paden. Maar ga daar waar geen pad bestaat en laat een spoor na.”

Waar het op neer komt is dat meer passie voor je werk voortkomt uit een natuurlijke behoefte aan ontplooiing en persoonlijke groei. Daarvoor is voldoende zelfkennis en zelfacceptatie vereist zodat die gedrevenheid zich ook in alle facetten van je leven kan laten zien. Je zult jezelf moeten leren doorgronden, jezelf werkelijk leren accepteren en leren varen op je intuïtie. Daarbij zal je in deze postmoderne samenleving op zoek moeten gaan naar waarden die jouw bestaan overstijgen. Ten slotte zal je aan dit alles een invulling moeten geven in je leven en dat vereist moed, zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen.

De uitdaging aangaan

Wil je deze uitdaging nu aangaan met mijn hulp? Dat kan al in 1 weekend. Laat je gegevens achter en ik neem contact met je op.

Ervaring coaching

“Het belangrijkste resultaat van de sessies is opluchting en rust. Ik denk dat het positieve resultaat van de sessies dan ook een langdurig effect heeft.”

Esther van Breemen – Amsterdam

Ervaring weekend

“Riding the wild horse” geeft een enorme boost energie ! Deze ´bootcamp´ kan ik iedereen van harte aanbevelen die voor een beslissende keuze staat of in een impasse terecht is gekomen in zijn/haar leven. Als je antwoord wil krijgen op de vraag ´Wat nu?´ zal je deze vraag hier op kunnen lossen. Doen dus!”

M. Wiedijk – Amsterdam

Vrijblijvende afspraak maken of  meer informatie?

VOORNAAM*

ACHTERNAAM*

EMAIL*

TELEFOON*

OPMERKING

Vragen aan jezelf: hoe bereid je jongeren voor op het leven?

Vragen aan jezelf: hoe bereid je jongeren voor op het leven?

door Thijs Sins

Tijdens een heerlijke discussieavond op de Nieuwmarkt mondde het gesprek uit in eensgezindheid toen het over onderwijs ging. Daarop las ik zondag het interview met René Gude in NRCnext, hij pleit voor de invoering van filosofie op alle middelbare scholen. Twee dagen later kreeg ik het redactio360 magazine onderwijsneel commentaar van Katrien Gottlieb – 360 magazine – onder mijn neus geduwd, zij stelt in haar magazine het Amerikaanse onderwijssysteem aan de kaak; “Topuniversiteiten kweken daar vooral hele slimme, maar tegelijk wereldvreemde, angstige technocraten.

Nadat ik dinsdagochtend op de voorpagina van de Volkskrant las dat Asscher het onderwijssysteem creatiever zou willen maken, was de cirkel rond: wij moderne mensen lijken steeds minder te weten waar het leven nu echt om draait. Sterker nog, onze gehele maatschappij werkt vervreemding steeds meer in de hand. Dat begint al met ons onderwijssysteem, dat zich volkomen heeft gericht op de positie in de arbeidsmarkt en niet op het afleveren van zelfbewuste jongeren.

antidepressiva of zelfkennisVandaar dat ik mezelf afvraag, hoe bereid je jongeren voor op het leven in deze maatschappij? Anders gezegd, hoe voorkom je terugkerende welvaartsproblemen als: burn-out, keuzestress, faalangst en depressiviteit. Mijns inziens begint dat bij de begeleiding van scholieren en jongvolwassenen in het maken van levenskeuzes.

Feitjes leren

Het huidige systeem is vooral gericht op de verwerving van kennis. Maar in mindere mate op hoe je die kennis op je eigen leven zou kunnen toepassen. Waar het om draait is dat jongeren volgestampt worden met modulaire kennis, maar wat ze niet leren, is waarom ze al die feitjes leren. Laat staan dat ze leren wat er überhaupt voor hen belangrijk is in het leven. Van de romein Seneca leerden we al dat iemand die veel feitenkennis heeft, niet per definitie een gelukkiger mens is.

De noodzaak hiervoor valt samen met onze moderne tijd. Nu ideologie en religie niet langer als moreel kompas gelden, hebben mensen behoefte aan een richtinggevend perspectief op het leven. Bij voorkeur eentje die mensen niet in de handen drijft van extremisme of populisme.

In onze huidige liberale samenleving bestaat een overvloed aan keuzes. Dat geeft een enorme verantwoordelijkheid om te slagen in het leven. Ben je niet gelukkig, dan is het je eigen schuld. Ik heb gemerkt: dat is een behoorlijke opgave voor een filosoof, laat staan voor een scholier van 16. Waarom niet wat hulp bieden bij deze ontwikkeling?

Zelfkennis

Je zult scholieren en studenten daarom moeten leren eigen morele keuzes te maken, eenmaal behept met die gave zullen zij andere eisen stellen aan de wereld waarin zij leven en worden de uitwassen van ons huidige systeem als vanzelf gemarginaliseerd.

Hart HoofdIk pleit dan ook voor een vorm van begeleiding op de middelbare school op het gebied van morele vaardigheden, zelfkennis en identiteit. Misschien denk je: zit een kind, dat net de eerste stappen richting het volwassen leven zet, te wachten op zelfreflectie?

Jazeker. Er wordt immers wel verwacht dat ze een bepaald vakkenpakket kiezen, waarmee de vervolgopleiding wordt afgebakend. Daarna komt je studiekeuze, waar tegenwoordig ook geen foutmarge meer in mag zitten, studeren moet immers efficiënter. Deze wordt doorgejakkerd om vervolgens zo snel mogelijk klaar te zijn voor de arbeidsmarkt. Competitief en gedreven, ja! Maar ook doelloos, onzeker en een grote kans op burn-out en depressie. Er is ze namelijk nooit geleerd wat het betekent om zichzelf te zijn, een eigen moraliteit te ontwikkelen of waar het om draait in het leven.

Tot besluit, geen woorden maar daden. Ik wil een oproep doen aan alle mensen die betrokken zijn bij het onderwijs. Wil jij je hard maken voor deze zaak? Laat het mij weten.

Thijs Sins, Amsterdam

Bronnen:
–          Volkskrant, 30 september 2014; Asscher: robot bedreigt veel banen.
–          NRC Next, zaterdag 27 september 2014; Interview met René Gude.
–          Stuur uw kind niet naar Harvard (of Yale, of Stanford), William Deresiewizc, 360 magazine jaargang 3, nummer 64.

VOORNAAM*

ACHTERNAAM*

EMAIL*

TELEFOON*

OPMERKING